Wade van Turijn

Je kent het vast wel, je bent op vakantie en bij een bezoek aan het centrum een dorp of stad

kom je vaak een kerk of kathedraal tegen, ik loop dan vaak even naar binnen om te kijken en steek soms een kaarsje aan voor een dierbare.

Zo was ik tijdens mijn vakantie in Orleans, Frankrijk, in de enorme kathedraal in het stadscentrum, de Sainte-Croix waar ik stuitte op de tentoonstelling “le Linceul de Turin”.

“De lijkwade van Turijn”.

Het schijnt de wade te zijn waarin Jezus werd gewikkeld en begraven nadat hij aan het kruis gestorven was. Geboeid heb ik alle informatie en afbeeldingen bekeken over de meest onderzochten en besproken wade van de wereld. In de loop van de eeuwen hebben meer als honderd onderzoekers waaronder NASA met verschillende technieken het doek onderzocht.

De vezelonderzoeken zijn nog de meest stipte qua datering van het doek.

Sommige stukjes doek zijn hersteld/aangenaaid ( de hoeken) voor deze delen geldt dat tientallen onderzoeken onafhankelijk van elkaar uitkomen op de periode van de late middeleeuwen tussen circa 1260 en 1390 en andere delen van het doek (het middelste gedeelte) stamt uit de periode tussen 280 v.Chr. en 220 n.Chr.

De zichtbaarheid van de contouren

De op ware grootte uitgeprinte afbeelding van de wade vond ik indrukwekkend, je ziet duidelijk de contouren van een lichaam, evenals de contouren van een gezicht en de bebloede plekken. Maar of de wade van Jezus is geweest is nooit bewezen.

Van de vele onderzoeken zijn er 2 die ik uitlicht en een mogelijke verklaring geven voor de zichtbaarheid van de contouren:

-Energie transitieDe theorie van de zichtbaarheid van de contouren van zijn gezicht en lichaam is wel heel interessant. Sommige mensen geloven dat de afbeelding ontstaan is door de energie die vrijkwam op het moment van de opstanding van Jezus. Zij ondersteunen hun theorie onder meer door te wijzen op in 1992 ontdekte röntgenachtige afbeeldingen van tanden en vingerkootjes. Ook wordt verwezen naar afdrukken die gevonden zijn in en rondom Hiroshima na ontploffing van de atoombom. Door de grote hoeveelheid energie die bij deze ontploffing vrijkwam, zijn sommige schaduwen op de weg of op muren ‘gebrand’. Een dergelijk proces zou dan een verklaring kunnen zijn voor de afdruk op de lijkwade.

– Maillardreactie ( natuurlijke chemische reactie)

Deze theorie verklaard dat de afbeelding mogelijk ontstaan is door een natuurlijke chemische reactie (de zogenaamde Maillardreactie), die optreedt tussen gassen afkomstig van een menselijk lichaam en het koolhydraatlaagje op een linnen kleed waarmee het dode lichaam is afgedekt. Deze reactie kan optreden wanneer het lichaam enkele uren dood is en er enkele hoogreactieve gassen vrijkomen die in een afgesloten ruimte, zoals een tombe, een hoge concentratie kunnen bereiken.

De aanwezigheid van bloed op gekruisigde plekken van het lichaam

Afgaande op enkele plekken op de lijkwade, die bloedvlekken lijken te zijn, toont het lichaam van de man verschillende wonden op:

• Het gezicht
• De bovenkant van zijn hoofd; de schedel
• (ten minste) één pols. Deze wond lijkt te zijn veroorzaakt door een doorboring. De andere pols is niet zichtbaar, doordat deze zich tussen de bovenste pols en het lichaam bevindt.
• De voeten. Ook deze wond lijkt veroorzaakt te zijn door een doorboring.
• De zijde. Deze wond lijkt te zijn veroorzaakt door een doorboring.
• De borst, de rug, de armen en de benen. Deze wonden lijken te zijn veroorzaakt door geseling.

Echtheid

De wade van Turijn is wel degelijk heel oud en misschien heeft Jezus er wel echt in gelegen?

Waar en wanneer de wade gevonden is onbekend. Lastig blijft het om aan te tonen van wie de wade was.

Het geeft wel stof tot nadenken en prikkelt de fantasie, wat als en hoe kan het dat en waarom is hij zo mooi gebleven etc etc.

Dat er lijkwades werden gebruikt door de eeuwen heen was al bekend maar de wade van Turijn heeft een aantrekkingskracht door de zichtbaarheid van de persoon die er in gelegen heeft.

Ik was blij verrast dat ik midden in deze tentoonstelling terecht kwam mede omdat ik bij Rouwdoeken werk. Mijn naam is Simone en mocht je een keer een mooie stad willen bezoek, Orleans is echt de moeite waard  en tot 31 Oktober is deze tentoonstelling in de Saint Croix.

Au revoir,

Simone